اوایل آذرماه مامانم که کلاس روانشناسی کودک ( یا بقول خودش آموزش مهارتهای پدری ومادری!) می رفت به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و فهمید که اشتباه بزرگی کرده که تا حالا ( سن 3سال و5ماهگی من) اتاق خواب منو جدا نکرده ومنو پیش خودش می خوابونه! 
چشمتون روز بد نبینه یه روز واسه من کلی توضیح داد که از امشب باید جدا بخوابی واین حرفا ومنم پیش خودم فکر کردم که یکم گریه می کنم ومامان از این کار پشیمون میشه . غافل از اینکه آقای دکتر کلی راه نشون مامان داده ونمیشه با گریه گولش زد
چشمتون روز بد نبینه یه روز واسه من کلی توضیح داد که از امشب باید جدا بخوابی واین حرفا ومنم پیش خودم فکر کردم که یکم گریه می کنم ومامان از این کار پشیمون میشه . غافل از اینکه آقای دکتر کلی راه نشون مامان داده ونمیشه با گریه گولش زد
خلاصه دکتر به مامان گفته بود که معمولا بچه ها حدود 20 تا 30 بار شب اول از روی تخت فرار می کنن .شما باید اونها رو دوباره به تخت برگردونید و من 102
بارفرارکردم . حس مامان در اون لحظه این بود
بالاخره بعد از 3ساعت تقلا و گریه خوابم برد ولی از فردا شب که فهمیدم مامان هیچ جوری خام نمیشه خودم مثل دخترای خوب می رم تو تخت ولی مامان باید انقدر پیشم بمونه تا خوابم ببره.
بارفرارکردم . حس مامان در اون لحظه این بود
